مهدی رضا سرافراز، هادی بهرامی احسان، علیرضا زرندی،
دوره ۴، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۳۸۹ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط دو سازهی کلینگر سنجش خودآگاهی یعنی بهوشمندی و خودشناسی انسجامی با مشکلات در سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی و معنوی میباشد. به این منظور ۲۴۹ دانشجوی دانشگاه ورامین (۱۷۰ نفر مؤنث، و ۷۹ نفر مذکر) به مقیاسهای بهوشمندی (براون و رایان، ۲۰۰۳)؛ خودشناسی انسجامی (قربانی، واتسون وهارگیس، ۲۰۰۸)؛ سلامت جسمی، روانی، اجتماعی، معنوی (کاترندال و اویریارو، ۲۰۰۷)؛ و افسردگی، اضطراب، استرس (لویباند و لویباند، ۱۹۹۵)، پاسخ دادند. یافتههای پژوهش نشان داد هر دو سازهی بهوشمندی و خودشناسی انسجامی با همهی ابعاد سلامت به صورت منفی مرتبط بود. علاوه بر این خودشناسی انسجامی توانست همهی ابعاد سلامت را فراسوی بهوشمندی پیشبینی کند. یافتههای پژوهش بر مبنای ماهیت انسجامی و زمانمند فرایندهای خودآگاهی و تمایز دو مفهوم بهوشمندی و خودشناسی انسجامی در سنجش این فرایندها مورد بحث قرار گرفت، و بر لزوم بررسیهای بیشتر در مورد جهت علّی روابط مشاهده شده و نیز ماهیت تأثیر گذار خودآگاهی بر ابعاد سلامت صحه گذاشت.
