هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی خانواده‌درمانی تلفیقی (شناختی–رفتاری و هیجان‌مدار) بر بهبود فراشناخت‌ها و کاهش افسردگی همسران بود. این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون–پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد و از نظر هدف در زمره پژوهش‌های کاربردی قرار دارد. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره اندیشه سبز شهر قم در سال ۱۴۰۴ بود که به‌منظور درمان افسردگی و بهبود فراشناخت‌ها به این مرکز مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش به روش در دسترس و هدفمند انتخاب شد. بر اساس فرمول کرجسی و مورگان، با در نظر گرفتن ۱۵ نفر در هر گروه (آزمایش و کنترل)، در مجموع ۳۰ نفر در مطالعه شرکت کردند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه فراشناخت ولز و کارترایت-هاتون (۱۹۹۷) بود. مداخله خانواده‌درمانی تلفیقی با بهره‌گیری از پروتکل‌های خانواده‌درمانی شناختی–رفتاری و خانواده‌درمانی هیجان‌مدار در طی جلسات منظم درمانی اجرا شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری مناسب (از جمله تحلیل کوواریانس) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان دادند که خانواده‌درمانی تلفیقی باعث کاهش معنادار افسردگی و بهبود فراشناخت‌ها در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد. بر این اساس، می‌توان نتیجه گرفت که ترکیب رویکردهای شناختی–رفتاری و هیجان‌مدار در قالب خانواده‌درمانی می‌تواند اثربخشی بالایی در ارتقای سلامت روان و بهبود عملکرد شناختی-هیجانی زوجین داشته باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |