دوره 12، شماره 4 - ( دوره دوازدهم، شماره چهار 1397 )                   جلد 12 شماره 4 صفحات 27-16 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- پژوهشکده علوم شناختی، تهران، ایران. ، sehosseini93@gmail.com
2- دانشکده مهندسی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
3- دانشکده فیزیک، دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه، زنجان، ایران.
4- دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
چکیده:   (5776 مشاهده)
مطالعه­ی دوره­های افسردگی اساسی و عوامل مؤثر بر آن­ها، برای درک ماهیت این اختلال و تدوین راهبرد درمانی مؤثرتر، ضروری است. مدت زمان تقریبی دیرش یک دوره اختلال­افسردگی ­اساسی به صورت متوسط بین 3 تا 12 ماه است؛ درحالی­که این نسبت برای دوره‌های مزمن تا  24 ماه طول می‌کشد. هدف این پژوهش، مدل­سازی دینامیکی نحوه­ی تأثیر داروهای ضد افسردگی و درمان­های شناختی رفتاری موج سوم، بر دوره‏ های اختلال افسردگی، با استفاده از مدل دینامیکی مرتبه دوم بود. با استفاده از برنامه­ نویسی متلب و تغییر پارامترهای مدل، که هر کدام بیانگر یک عامل مؤثر در اختلال­ افسردگی است، نحوه­ی تأثیر درمان­ها، بر روی دوره ‏های ­افسردگی بیماران، در بازه­ی زمانی یک عمر طبیعی 64 ساله، مدل­ سازی شد. دوره­های افسردگی اساسی، قبل و بعد از درمان با داروهای ضد­افسردگی نظیر ایمی­پرامین ویا معادل آن و درمان به­روش تعهد و پذیرش مبتنی بر توجه ­آگاهی و رفتار­درمانی­ دیالکتیکی، برای بیمارانی، که به مدت 14 هفته خدمات درمانی، دریافت کردند، به دست آمد. یافته­ها نشان ­داد، برای بیشتر افراد دارای اختلال­ افسردگی­ اساسی، عود پس از بهبودی، پدیده‌ای رایج است. مدت زمان بهبودی از افسردگی، در شرایط عدم دریافت درمان، بیش از 144 ماه، با دریافت داروهای ضد­افسردگی  71 ماه، با رفتاردرمانی دیالکتیکی 68 ماه، و برای ترکیب مداخله داروهای ضد­افسردگی و رفتار­درمانی ­دیالکتیکی 59 ماه، است. نتایج مدل­سازی دینامیکی نشان ­داد، که ترکیب دو مداخله، روش تعهد و پذیرش همراه با رفتار­درمانی­ دیالکتیکی و درمان دارویی، نتایج بهتری در درمان افسردگی و پیشگیری از عود دارد. این روش ترکیبی، در حدود 10 ماه، مدت زمان لازم برای بهبودی از افسردگی را کاهش می­دهد.
متن کامل [PDF 610 kb]   (1415 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1397/7/27 | پذیرش: 1397/12/27 | انتشار: 1397/12/27

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.