با توجه به اهمیت سازه­ی دلسوزی به خود به عنوان ملاکی برای بهزیستی روانی، پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی­های روان­سنجی نسخه­ی فارسی مقیاس دلسوزی به خود در دانشجویان انجام گرفت. کلیه­ی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه در سال تحصیلی 90-89 جامعه­ی آماری این پژوهش را تشکیل می­دادند. تعداد 220 دانشجو (99 پسر، 121 دختر) به روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب و در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی­ها در محل کلاس­ها و به صورت انفرادی به پرسشنامه­های دلسوزی به خود، افسردگی بک و پنج عاملی شخصیت پاسخ دادند. داده­های به­دست آمده نیز با استفاده از آزمون­های ضریب همبستگی پیرسون، t برای گروه­های مستقل و تحلیل عاملی اکتشافی تحلیل شد. تحلیل عاملی اکتشافی، 6 عامل با مقادیر ویژه­ی بیش­تر از یک را آشکار کرد که در مجموع 47/63 درصد از واریانس کل را تبیین می­کردند. شاخص­های برازش مدل تحلیل عاملی تأییدی نیز مدل 6 عاملی این مقیاس را تأیید کرد. نتایج ضریب همبستگی ارتباط منفی معناداری را بین دلسوزی به خود با افسردگی و ویژگی­های شخصیتی به ویژه صفت روان­رنجورخویی آشکار کرد. ضرایب آلفای کرونباخ خرده مقیاس­ها و نمره کلی مقیاس نیز در دامنه 65/0 تا 92/0 به­دست آمد. بر اساس نتایج این پژوهش می­توان نتیجه گرفت که مقیاس دلسوزی به خود از روایی و پایایی نسبتاً خوبی جهت استفاده در جمعیت­های دانشجویی برخوردار است.

واژه‌های کلیدی: مقیاس دلسوزی به خود، روایی، پایایی، دانشجویان